Pojemniki stalowe bardzo często
korodują dlatego, że źle użyty został wsad aerozolowy. Jeśli jest on zbyt żrący, to powłoki które mają za zadanie chronić powierzchnię opakowania – rozpuszczają się. Niekiedy przyczyną są zarysowania powstałe w procesie produkcji. Również ciśnienie wewnątrz opakowania aerozolowego może mieć na nie niekorzystny wpływ.
Na co dzień mamy do czynienia z różnymi rodzajami korozji. Najbardziej popularne to korozja chemiczna, elektrochemiczna i atmosferyczna. Wiele czynników ma wpływ na ich występowanie oraz tempo, w jakim się rozwijają. Najczęściej są to warunki pogodowe, np. intensywny deszcz. Również sposób, w jaki zbudowany jest określony metal oraz obróbka, jakiej jest poddawany. Procesu korozyjnego nie da się odwrócić. Jedynym działaniem jest robienie wszystkiego, by ona nie powstała. Podstawowymi wykorzystywanymi metodami są ochrona czasowa i trwała. Stosuje się różnego rodzaju powłoki, które mają za zadanie chronić wyroby metalowe. Są to m.in. tworzywa sztuczne (PVC czy PP), a także krzemoorganiczne powłoki. Taką samą funkcję pełni cynk. Chroni on przed korozją przez bardzo długi czas. Szczególnie podczas bardzo złej pogody.
Cynowa powłoka sprawia, że stal odporna jest na wszelkiego rodzaju procesy korozyjne. Pasywacja (roztworem dichromnianowej soli metalu alkalicznego) jest dodatkowym procesem zwiększającym odporność na korozję.
Farby, a także mieszanki klejów również zabezpieczają przed korozją. Dodaje się do nich również inhibitory korozji.
Opakowania aerozolowe, które narażone są na kontakt z wodą, są pokrywane od zewnątrz warstwami klejowymi. Wzmacniają one odporność na korozję.
Rodzajów metod czasowego zabezpieczenia przed korozją jest wiele. Która z nich zostanie wybrana, to zależy od tego, jakie warunki będą panowały w miejscu przechowywania produktu.
Funkcja informacyjna jest jedną z funkcji, jaką pełnią oznakowania na opakowaniach aerozolowych. Związane są one bezpośrednio z produktem umieszczonym wewnątrz opakowania aerozolowego, z samym opakowaniem lub też z przechowywaniem i transportem. Umieszczanie znaków na opakowaniu jest nieobowiązkowe albo wymagane przez określone przepisy prawa. Za pomocą znaków można w przejrzysty sposób przekazać to, co najistotniejsze, szczególnie kiedy mamy do czynienia z materiałami niebezpiecznymi. Symbole te są bardziej widoczne, edukują. Zrozumiane są przez większą liczbę odbiorców.
Znaki dotyczące ekologii, które umieszczane są na opakowaniach mają za zadanie edukować użytkowników. Dzięki nim można też bez problemu dokonać odpowiedniej segregacji odpadków.
Kolejna grupa znaków identyfikuje materiał, z którego wykonane jest opakowanie. Po raz pierwszy takie znaki zostały wprowadzone w 1988 r. przez American Society of Plastics Industry. Do dziś używa się ich na rynku europejskim, stosując różne zmiany. Do grupy tej należy 7 znaków. Rozpoznanie materiału użytego do produkcji opakowania ułatwia segregację odpadów. Identyfikuje się go dzięki systemowi wprowadzonemu przez Dyrektywę 94/62/EC. Są to skróty zastosowanych materiałów oraz przypisane im numeryczne kody. Odpowiednie znaki są nanoszone na etykietach lub opakowaniach. Jeśli nie jest to możliwe, to zamieszczamy je na załączonej ulotce.
Bardzo ważna jest ich trwałość, odporność na czynniki środowiskowe. Taki sposób identyfikacji określiła Komisja Europejska swoją decyzją 97/129/EC.
Stosowane są także znaki, które potwierdzają pewne określone kryteria, a dokładniej ich spełnienie, również w odniesieniu do ochrony środowiska. Norma ISO 14021: 1999 zawiera informację na temat znaku opisującego ponowne przetwarzanie określonych produktów. Dotyczy do także opakowań. Nazywa się go „Mobius loop”. Sygnalizuje on dostosowanie do recyklingu (rys.).
Są stosowane również znaki informujące o niebezpieczeństwie, które można wyczuć dotykiem. Jeśli chodzi o opakowania aerozolowe, to zamieszcza się je w obszarze, w którym przykładamy palec podczas stosowania produktu. Na przykład w okolicach główki rozpryskowej. Nie powinno być możliwe również ścieranie się znaku w trakcie używania kosmetyków.
Zgodnie z Ustawą z dnia 30.03.2001 r., na opakowaniach kosmetycznych powinny być umiejscowione następujące dane:
n nazwa producenta,
n data ważności,
n nazwa produktu kosmetycznego,,
n objętość danego produktu,
n środki ostrożności,
n skład kosmetyku,
n informacja o nie testowaniu produktu na zwierzętach.
Literatura
1. Lisińska-Kuśnierz M., Ucherek M. „Opakowania w ochronie konsumenta”, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 2006
2. Żakowska H. „Ekologiczne znaki i symbole graficzne na opakowaniach”, Opakowanie nr 5, 2007
3. Feldman M. „Podstawy opakowalnictwa”, Państwowe Wydawnictwo ekonomiczne, Warszawa 1968
4. Korzeniowski A., Karczewski J. „Technika i technologia przechowywania artykułów przemysłowych”, AE Poznań 1993
5. Kubera H. „Zachowanie jakości produktu”, AE Poznań 2002
6. http://www.discoveriesinmedicine.com/A-An/Aerosol-Spray.html
7. http://www.aerosol.com.au
