Schnięcie druków – część I – Ewa Rajnsz

11 Jul 2014 11:42

Podczas drukowania każdy maszynista oczekuje, żeby druk jak najszybciej był suchy. Najlepiej tuż po wyjściu z maszyny. Takich cudów niestety nie ma. Prawidłowe wysychanie druków, jak większość procesów zachodzących w drukowaniu offsetowym, zależy od specyfiki oddziaływania na siebie farby, roztworu zwilżającego i podłoża drukowego. Utrwalanie farby jest procesem złożonym i można podzielić go na dwa etapy. Najpierw następuje schnięcie fizyczne, czyli proces wsiąkania płynnych składników farby w podłoże, a następnie chemiczne utrwalanie warstwy przez polimeryzację pod wpływem tlenu z powietrza. Przebieg procesu schnięcia farb jest uzależniony od ich składników recepturowych, ale także od rodzaju zastosowanego do druku podłoża i jego specyficznych właściwości w zakresie wsiąkliwości. Inaczej proces schnięcia przebiega na podłożach o wysokiej chłonności, a inaczej na podłożach, które takiej cechy nie wykazują. Dlatego też bardzo ważny jest właściwy dobór farb, szczególnie przy zadrukowywaniu podłoży trudnych i nietypowych. Mechanizm schnięcia fizycznego polega głównie na wsiąkaniu płynnych składników farby w podłoże drukowe, które rozpoczyna się natychmiast po naniesieniu jej na podłoże. Proces ten jest zjawiskiem czysto fizycznym i trwa w zależności od warunków od kilku do kilkunastu minut. Przebieg i szybkość wsiąkania farby w podłoże są uzależnione od następujących parametrów: n lepkości i konsystencji farby; n zdolności i czasu potrzebnego do rozdzielenia się płynnych składników farby oraz ich ogólnej ilości; n rodzaju i chłonności zadrukowywanego podłoża, jego porowatości i struktury oraz średnicy i ilości kapilar na powierzchni; n zdolności zwilżania podłoża, zależnego od napięcia powierzchniowego farby i podłoża. Od prędkości procesu wsiąkania zależą niektóre właściwości utrwalonej warstwy farby i problemy powstające podczas procesu drukowania: n połysk – im farba szybciej wsiąka w podłoże, tym mniejszy efekt połysku będzie posiadać utrwalona jej warstwa; n odporność na ścieranie – farby schnące głównie przez wsiąkanie tworzą warstwę, która nie jest odporna na ścieranie; n niebezpieczeństwo odciągania arkuszy w stosie; n możliwość wystąpienia zjawiska zrywania powierzchni papieru; n charakterystyka przenoszenia farby w kolejnym zespole drukującym; n przebieg procesu schnięcia chemicznego przez utlenianie. Podłoża o bardzo ograniczonej chłonności lub niewsiąkliwe wymagają stosowania specjalnego rodzaju farb, które schną głównie oksydacyjnie. Schnięcie chemiczne nazywane jest również oksydacyjnym, ponieważ przebiega pod wpływem tlenu atmosferycznego. Prowadzi do powstania stabilnej i utrwalonej warstwy farby. Za chemiczne utrwalanie farb odpowiadają oleje roślinne i żywice alkidowe, które posiadają łańcuchy kwasów tłuszczowych z podwójnymi wiązaniami. Wiązania te pod wpływem tlenu atmosferycznego i katalizatorów w postaci suszek rozpadają się tworząc wolne cząsteczki. Następnie wchodzą one w reakcje z kolejnymi, przez co powstają łańcuchy molekularne. W ten sposób tworzy się pewnego rodzaju gęsta siatka połączeń, która prowadzi do powstania stabilnej warstwy farby. cdn. Artykuł sponsorowany