Barwy druku. offset arkuszowy. Lakiery część 1.

16 Nov 2020 13:06

Stale rosnące wymagania klientów dotyczące atrakcyjności wyglądu i funkcjonalności produktów poligraficznych powodują, że większość druków jest następnie uszlachetniana. Najczęściej stosuje się do tego celu metodę lakierowania powierzchni lub laminowanie folią.

Paleta dostępnych na rynku lakierów stale się powiększa, a producenci udoskonalają swoje produkty nie tylko w zakresie właściwości ich stosowania, ale także atrakcyjności i różnorodności efektów wizualnych, jakie zapewniają.

Rozwój w zakresie technologii lakierowania i powszechna dostępność możliwości technicznych spowodowały, że proces lakierowania odbywa się niemal w każdej drukarni.

Głównym zadaniem lakierowania druków jest przede wszystkim:

– zabezpieczenie ich przed czynnikami mechanicznymi (ścieranie, zadrapania, zarysowania),

– uatrakcyjnienie efektu wizualnego (połysk, matowość, efekt perłowy, metaliczność),

– zapewnienie dalszej prawidłowej obróbki.

W druku offsetowym arkuszowym stosuje się trzy główne grupy lakierów:

– lakiery dyspersyjne wodne,

– lakiery olejowe,

– lakiery utrwalane promieniowaniem ultrafioletowym.

Wybór odpowiedniego rodzaju lakieru zależy przede wszystkim od oczekiwań wobec właściwości gotowych druków. Każdy z lakierów gwarantuje uzyskanie innych efektów i odporności, posiada swoiste wady i zalety, a także wymaga innej metody aplikacji.

Lakiery dyspersyjne na bazie wody

Do uszlachetniania powierzchni druków najczęściej stosuje się lakiery dyspersyjne. Umożliwiają one nadanie powierzchni druków różnorodnych efektów, zarówno wizualnych, jak i funkcjonalnych.

W ostatnich latach znacznie wzrosły popularność stosowania 

tego typu lakierów, a także spektrum ich zastosowań. Wcześniej 

lakierowaniem zajmowały się wyspecjalizowane lakiernie, natomiast rosnąca ilość maszyn z zespołami lakierującymi spowodowała, że dziś uszlachetnianie druków odbywa się najczęściej bezpośrednio na maszynie drukującej w linii.

Wymagania jakościowe dotyczące lakierów odnoszą się zarówno do ich właściwości, warunków aplikowania, jak i charakterystyki utrwalonej warstewki.

Od lakierów dyspersyjnych w stanie płynnym przed drukowaniem oczekuje się:

– lepkości dostosowanej do warunków aplikacji,

– stabilności właściwości podczas całego procesu lakierowania,

– korzystnej charakterystyki rozcieńczania wodą,

– niskiego napięcia powierzchniowego,

– wysokiej zawartości ciał stałych.

Skład lakierów dyspersyjnych

Najważniejsze składniki recepturowe lakierów dyspersyjnych:

– woda,

– dyspersje polimerowe,

– hydrozole,

– dyspersje wosków,

– środki poprawiające tworzenie się trwałej powłoki,

– środki sieciujące,

– substancje odpieniające, konserwujące i inne środki pomocnicze.

Wady i zalety lakierów dyspersyjnych

Lakiery dyspersyjne posiadają wiele zalet, które niemal całkowicie przewyższają ich wady.

Zalety lakierów dyspersyjnych:

– szybkie tworzenie i schnięcie warstwy lakieru,

– wysoka gładkość i elastyczność tworzonej powłoki,

– odporność warstwy lakieru na zarysowania, zadrapania i ścieranie,

– bardzo dobre efekty połysku lub matu, również w drukowaniu mokro na mokro,

– możliwość lakierowania z dużą prędkością,

– duża odporność na sklejanie w warunkach stosu,

– możliwość drukowania na wysokie stosy przy lakierowaniu mokro na mokro,

– ograniczenie konieczności proszkowania,

– brak zrywania powierzchni podłoża lub jego zabarwiania,

– bezwonność, brak negatywnego wpływu na smak i zapach produktów w przypadku druku opakowań żywności,

– doskonały efekt połysku w przypadku stosowania lakierów metalicznych i perłowych,

– brak zjawisk żółknięcia kontaktowego i żółknięcia druków,

– rozcieńczalność i zmywalność wodą,

– szeroki zakres zastosowań, w tym wiele specjalnych.

Wady lakierów dyspersyjnych:

– konieczność stosowania farb odpornych na alkalia (wyjątek stanowi triadowa magenta),

– możliwość negatywnego wpływu na stabilność wymiarową podłoży o niskiej gramaturze (poniżej 90 g/m2),

– utrudniona kontrola przenoszonej ilości lakieru,

– konieczność stosowania płyt fotopolimerowych,

– trudność usunięcia zaschniętej warstwy lakieru.  cdn.

Ewa Rajnsz

Artykuł sponsorowany