Farby metaliczne – część I

20 May 2015 15:00

Efekty drukowania farbami metalicznymi w technice offsetowej nie są tak doskonałe jak w przypadku fleksografii lub wklęsłodruku. Powodem jest specyficzna budowa pigmentów i brak możliwości ich przenoszenia w odpowiednio dużej ilości na podłoże. Farby srebrne produkuje się na bazie pigmentów pozyskanych z proszków aluminiowych. Efekt metaliczny farb złotych osiąga się przez zastosowanie pigmentów na bazie mosiądzu, czyli miedzi i cynku. Przez mieszanie składników w odmiennych proporcjach istnieje możliwość uzyskania różnych odcieni złota: n jasne złoto – 70 części miedzi/30 części cynku, n średnie złoto – 85 części miedzi/15 części cynku, n ciemne złoto – 90 części miedzi/10 części cynku, n miedziane złoto – 100 części miedzi. Farby metaliczne imitujące złoto można również otrzymywać przez mieszanie pigmentów na bazie aluminium z pigmentami kolorowymi (żółtym, pomarańczowym, czerwonym), które powodują rozszerzenie palety kolorystycznej farb metalicznych. Pigmenty wyprodukowane na bazie proszków aluminiowych z powodu drobnej budowy ich cząsteczek charakteryzują się lepszym stopniem zdyspergowania ze spoiwem i posiadają tym samym korzystniejsze cechy drukowo-techniczne. Pigmenty farb złotych produkowanych na bazie mosiądzu posiadają relatywnie duże cząsteczki, dlatego utrudnione jest ich prawidłowe zwilżanie przez spoiwo. Najczęściej do drukowania stosuje się farby jednoskładnikowe gotowe do druku. Można jednak używać farb dwuskładnikowych, które zapewniają uzyskiwanie lepszych efektów metalicznych. Specjalne pasty metaliczne miesza się przed drukowaniem z odpowiednimi pokostami. Dodatek większej ilości pasty pigmentowej zwiększa efekt metaliczny, jednocześnie zmniejszając niestety trochę odporność farby na ścieranie. Zastosowanie większej ilości pokostu poprawia natomiast odporność gotowych druków na obciążenia mechaniczne, ale zmniejsza końcowy efekt metaliczny. Producenci najczęściej opierają kolorystykę farb metalicznych na wzorniku Pantone. Drukowanie farbami metalicznymi wymaga przestrzegania kilku wskazówek. Najlepsze efekty osiąga się na powlekanych podłożach drukowych, posiadających równomierną, gładką powierzchnię. Nie należy dążyć do zwiększenia połysku metalicznego przez zwiększone nadawanie farby. Może to powodować powstawanie problemów w druku takich jak nadmierne odkładanie się farby na gumie, odciąganie w stosie, wydłużony czas schnięcia i niedostateczna odporność na ścieranie. Farbami metalicznymi nie powinno się drukować na ostatnim zespole maszyny, szczególnie jeśli są to duże płaszczyzny aplowe. Wskazane jest raczej nadawanie tego rodzaju farb na początku, ponieważ w trakcie drukowania na kolejnych zespołach następuje wygładzanie warstwy metalicznej przez obciąg gumowy, co wpływa korzystnie na ostateczny efekt połysku i krycie warstwy farby. Pigmenty metaliczne są szczególnie wrażliwe na działanie czynników powodujących oksydację, co prowadzi w konsekwencji do obniżenia połysku. Dlatego też wartość pH roztworu zwilżającego nie może być niższa niż 5,5, a podawanie środka powinno być tak minimalne, jak to tylko możliwe. Zapobiega się w ten sposób również nadmiernemu emulgowaniu farby i problemom związanym z opóźnionym schnięciem druków. Jeżeli na powierzchni zadrukowanej metaliczną farbą ma być wykonany czarny nadruk, to należy zastosować specjalne farby o właściwościach kryjących, dostosowane mechanizmem schnięcia do drukowania na gładkich powierzchniach. Dodatkowy nadruk powinien być wykonany możliwie szybko, aby uniknąć problemów ze schnięciem. Przy drukowaniu na podłożach o niskiej chłonności należy zawsze przeprowadzić próbę, ponieważ mogą wystąpić problemy z właściwą przyczepnością warstwy farby do podłoża. cdn. Artykuł sponsorowany