Farby perłowe – część I – Ewa Rajnsz

1 Jan 1970 08:49

Drukowanie farbami z efektem połysku perłowego stwarza nowe możliwości wykonywania atrakcyjnych wizualnie druków w technice offsetu arkuszowego. Najczęściej stosuje się je do produkcji wysokiej jakości prospektów, etykiet i opakowań. Pigmenty perłowe stosowane były do niedawna tylko we wklęsłodruku, fleksografii i w sitodruku, ze względu na ograniczenia wynikające ze specyficznej budowy ich cząsteczek. Zasadniczą rolę uniemożliwiającą stosowanie pigmentów perłowych do produkcji farb arkuszowych odgrywała wielkość ich cząsteczek. Aby mogły one być używane do produkcji farb offsetowych, nie mogą być większe niż 25 µm, w przeciwnym razie uniemożliwiałyby właściwe przenoszenie farby w zespole farbowym maszyny drukującej. Pigmenty o większych cząsteczkach mogą być stosowane w druku offsetowym jedynie w lakierach, które są nanoszone przez zespoły lakierujące wyposażone w rakiel komorowy lub stosowane w innych, wymienionych wcześniej, technikach drukowania. Dzięki nowym metodom produkcyjnym, pozwalającym na znaczne zmniejszenie ich cząsteczek, pigmenty perłowe stosowane są także w farbach arkuszowych. Efekt połysku perłowego występuje w naturze i można go zaobserwować np. we wnętrzach muszli, na rybich łuskach. Imitowanie tego fenomenu w druku arkuszowym jest możliwe przez przenoszenie na podłoże ekstremalnie cienkich warstw pigmentów, które układają się płasko-równolegle do powierzchni podłoża. Padające światło jest załamywane na krawędziach warstw pigmentów, a następnie odbijane i rozpraszane. Poprzez nakładanie się na siebie odbitych promieni świetlnych powstaje gra świateł powodująca wrażenie połyskującej i mieniącej się powierzchni. W zależności od kąta padania światła odbiera się optycznie zmienne wrażenie powierzchni podłoża. Pigmenty są najczęściej wykonywane na bazie miki. W zależności od grubości jej płytek otrzymuje się różne efekty interferencyjne. Pigmenty napylane są na ogół na warstwę pigmentów absorpcyjnych, co w zależności od ich barwy oraz kąta padania światła powoduje optycznie zmienne wrażenie powierzchni. Efekty zależne są również od wielkości cząstek pigmentów. Płytki miki można powlekać m.in.: n tlenkiem tytanu (uzyskując barwy od srebrnej, przez żółtą, czerwoną, niebieską, do zielonej); n tlenkiem żelaza (uzyskując barwy metaliczne miedziane, brązowe, czerwone); n tlenkiem chromu (uzyskując różne efekty) lub też kombinacjami tych związków. cdn. Artykuł sponsorowany