Nieorientowane folie biodegradowalne Triniflex cPLA – Magdalena Tomczak

1 Jan 1970 10:45

Polilaktyd, w zależności od zastosowanych do jego polimeryzacji katalizatorów, może być izotaktyczny lub ataktyczny. Przy syntezie z laktydu pochodzącego ze źródeł naturalnych możliwe jest otrzymanie tylko izotaktycznego poli-L-laktydu oraz ataktycznego poli-DL-laktydu. Poli-L-laktyd (PLLA) ma stopień krystaliczności rzędu 35% i wykazuje typowe własności mechaniczne sztywnego tworzywa termoplastycznego o doskonałych właściwościach optycznych, ma też długi czas biodegradacji (do 2 lat). Poli-DL-laktyd (PDLLA) ma własności mechaniczne podobne do kauczuku i znacznie krótszy czas biodegradacji. W zależności od stopnia taktyczności polilaktydu uzyskuje się materiały o właściwościach pośrednich. Stosunkowo dobrze znane na rynku są orientowane folie polilaktydowe BOPLA otrzymywane zarówno metodą rozdmuchu, jak i dwuosiowej orientacji folii płaskiej. Nowością na rynku jest nieorientowana, cienka folia polilaktydowa Triniflex cPLA wytwarzana w Zakładach Chemicznych Nitro-Chem SA w Bydgoszczy. Proces wytwarzania nieorientowanej folii polilaktydowej, znany również jako proces cast, polega na wylewaniu stopionej warstwy tworzywa z głowicy płaskoszczelinowej na obracający się walec chłodzony wodą. Kluczowymi elementami umożliwiającymi wytwarzanie folii polilaktydowych są: n bardzo dobre wysuszenie tworzywa, n precyzyjna kontrola grubości oraz prowadzenie wstęgi folii. Szczególne właściwości polilaktydu wymuszają zastosowanie unikalnych, dedykowanych rozwiązań technicznych umożliwiających przetwarzanie tego tworzywa na maszynach typu cast. Wysoka sztywność tworzywa oraz doskonałe właściwości optyczne umożliwiają jego zastosowanie w aplikacjach opakowaniowych jako alternatywy folii z PET, PVC, HIPS czy pochodnych celulozy. Nieorientowane folie polilaktydowe Triniflex cPLA charak-teryzują się doskonałą skrętnością (twist-angle retention) oraz trwałością zagięcia (deadfold-angle retention). Trwałość zagięcia i właściwości skrętne folii cPLA są porównywalne z parametrami folii celulozowych oraz ok. 20% lepsze w porównaniu z innymi termoplastami. Folie cPLA charakteryzują się również dobrymi właściwościami barierowymi zarówno w stosunku do substancji wchodzących w skład aromatów, jak i cząsteczek rozpuszczalników czy olejów. Dla przykładu barierowość w stosunku do d-limonenu jest na poziomie podobnym do PET oraz PA-6. Właściwości barierowe folii cPLA w stosunku do pary wodnej są wyższe niż w przypadku nieorientowanych folii z PP, PVC czy PET, podczas gdy barierowość w stosunku do tlenu jest wyższa w porównaniu z HIPS oraz znacząco niższa w odniesieniu do PP, PVC oraz PET. Wymienione właściwości barierowe predestynują folię cPLA Triniflex do pakowania produktów żywnościowych o krótkich terminach przydatności do spożycia, żywności suchej, zawierającej oleje jadalne czy żywności mrożonej. Poli(kwas mlekowy) jest materiałem o doskonałej zgrzewalności; Tg na poziomie 55-65°C wpływa na niską temperaturę inicjacji zgrzewu – na poziomie 80°C. Folie cPLA są materiałami przeznaczonymi do szybkich maszyn zgrzewających, charakteryzując się dobrymi cechami hot-tack. Nieorientowane folie polilaktydowe cPLA Triniflex otrzymywane metodą cast charakteryzują się cechami odróżniającymi je od obecnych dotychczas na rynku folii BOPLA. Folia cPLA o dobrych właściwościach mechanicznych, charakteryzująca się bardzo dobrym profilem grubości oraz zgrzewalnością, może być z powodzeniem przetwarzana konwencjonalnymi technikami stosowanymi w opakowalnictwie. Doskonałe parametry optyczne, skrętność oraz trwałość zaginania w połączeniu z możliwością zadrukowywania oraz łączenia z innymi materiałami powodują, że biodegradowalne nieorientowane folie Triniflex cPLA mogą być szeroko stosowane w technice opakowaniowej. Literatura [1] Royte, Elizabeth (Aug 2006). Corn Plastic to the Rescue. Smithsonian Magazine [2] Nowak B., Pająk J., Biodegradacja polilaktydu (PLA), Archiwum Gospodarki Odpadami i Ochrony Środowiska, Vol 12 nr 2 (2010) [3] Łabuzek S., Nowak B., Pająk J., Rymarz G.: Polimery, 2008, 53, 465-470