Zapewnienie przydatności do recyklingu lub ponownego wykorzystania wszystkich opakowań z tworzyw sztucznych do 2025 roku jest jednym z celów strategicznych Polskiego Paktu Plastikowego, inicjatywy dążącej do zamknięcia obiegu opakowań z tworzyw sztucznych w Polsce. Dla efektywnego i wiarygodnego monitorowania postępu realizacji tego celu kluczowe jest jednak wspólne rozumienie pojęć. Właśnie dlatego Polski Pakt Plastikowy podjął się upowszechnienia podejścia do definicji opakowań nadających się do recyklingu mechanicznego w praktyce i na dużą skalę.
Pierwsze na polskim rynku kryteria klasyfikacji opakowań nadających się do recyklingu mechanicznego w praktyce i na dużą skalę „Opakowanie nadające się do recyklingu” to bardzo silna i powszechnie stosowana na polskim rynku deklaracja. Niestety, najczęściej używana jest jednak bezpodstawnie lub uwzględniając jedynie teoretyczne uwarunkowania, wprowadzając w błąd zarówno konsumentów, jak i partnerów biznesowych.
Opracowując dokument zależało nam na tym, aby ujednolicić rozumienie stosowanych na rynku pojęć i zachęcić do systemowego spojrzenia na wyzwanie, jakim jest zapewnienie przydatności do recyklingu opakowań. Definicja stosowana przez Polski Pakt Plastikowy oraz Pakty Plastikowe działające na innych rynkach bazuje na metodyce Fundacji Ellen MacArthur. W opracowaniu znajdą Państwo również odwołanie do polskiego porządku prawnego oraz standardów międzynarodo- wych – mówi dr Karolina Wiszumirska, naukowczyni Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu oraz członkini Rady Ekspertów Polskiego Paktu Plastikowego, zaangażowana w prace nad dokumentem.
Opakowanie nadające się do recyklingu – koniec wątpliwości w kwestii interpretacji pojęcia
Zgodnie z brzmieniem definicji opakowanie lub element opakowania nadaje się do recyklingu, jeśli jest potwierdzone, że jego skuteczna pokonsumencka zbiórka, sortowanie i recykling działają w praktyce i na dużą skalę.
Najważniejszą część proponowanej przez nas metodyki stanowi stwierdzenie „w praktyce i na dużą skalę”. Oznacza to, że aby opakowanie można było uznać za nadające się do recyklingu, należy wyjść poza ramy technicznej możliwości poddania go recyklingowi. Konieczne jest natomiast istnienie i efektywne funkcjonowanie całego systemu zagospodarowania dla danego opakowania, czyli osiągnięcie minimum 30% poziomu recyklingu dla danego opakowania w skali kraju lub globalnie. Takie spojrzenie fundamentalnie zmienia powszechny dyskurs i aby realizacja celu była możliwa, wymaga zaangażowania całego łańcucha wartości opakowań z tworzyw sztucznych – komentuje Dorota Żmudzińska, ekspertka ds. gospodarki obiegu zamkniętego i gospodarki odpadami w Polskim Pakcie Plastikowym, koordynująca prace nad dokumentem.
Od teorii do praktyki – jak firma może ocenić, czy opakowanie nadaje się do recyklingu?
Publikacja oprócz warstwy teoretycznej skupionej wokół definicji zawiera również praktyczny poradnik przeprowadzenia oceny opakowania pod kątem nadawania się do recyklingu w trzech prostych krokach. Oprócz wymogu istnienia efektywnego systemu zagospodarowania odpadów opakowaniowych istotnym elementem oceny jest również zapewnienie właściwego projektu opakowania. W tym celu firmy zachęcane są do korzystania z wytycznych projektowania z myślą o recyklingu stworzonych przez RecyClass.
Jednym z punktów docelowych RecyClass jest zwiększenie recyklowalności opakowań z tworzyw sztucznych. Podstawą podejścia tej inicjatywy są wytyczne projektowania z myślą o recyklingu. Wytyczne te są oparte na ustaleniach naukowych i opracowane przez ekspertów z całego łańcucha wartości tworzyw sztucznych – komentuje Emilia Tarlowska, menedżerka ds. publicznych i komunikacji w Plastics Recyclers Europe. – Wsparcie i promocja „RecyClass Design for Recycling Guidelines” przez Polski Pakt Plastikowy jest ważnym krokiem na drodze do ich wdrożenia i harmonizacji w skali ogólnoeuropejskiej.
Opracowano na podstawie materiałów Polskiego Paktu Plastikowego
Alfa-Print Sp. z o.o.
ul. Świętokrzyska 14A
00-050 Warszawa
