Rozszerzona Odpowiedzialność Producenta – jaka dla Polski?
1 Jan 1970 12:24

Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

10 listopada 2020 r. odbyło się webinarium pt. „Rozszerzona Odpowiedzialność Producenta – od zapisów dyrektywy do modelu implementacji”, zorganizowane przez ZP EKO-PAK. W debacie uczestniczyło grono znamienitych gości, ekspertów o międzynarodowej renomie. 

Jako pierwsza swoją wiedzą na temat ROP ze słuchaczami podzieliła się Francesca Stevens, dyrektor generalna EUROPEN, która uczestniczy we wszystkich procesach legislacyjnych i koncepcyjnych na szczeblu europejskim. Podczas swego wystąpienia przedstawiła ramy prawne już obowiązujące w zakresie gospodarki odpadami opakowaniowymi oraz spodziewane regulacje, których publikacji możemy się spodziewać w niedalekiej przyszłości.

Joachim Quoden, wiodący ekspert w dziedzinie mechanizmów Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta, członek Grupy Eksperckiej OECD oraz zespołu eksperckiego powołanego przez Komisję Europejską, a także dyrektor zarządzający EXPRA, zaprezentował przegląd rozwiązań stosowanych w różnych krajach UE wraz z oceną ich efektywności i zgodności ze znowelizowaną dyrektywą ramową w sprawie odpadów (WFD 2018/851).

Trzecim uczestnikiem dyskusji był Krzysztof Baczyński, prezes zarządu ZP EKO-PAK, od ponad dekady związany merytorycznie z obszarem gospodarki odpadami komunalnymi i opakowaniowymi, angażujący się w procesy legislacyjne i analityczne, których celem jest wskazanie najlepszych praktyk oraz rozwiązań systemowych w obszarze gospodarki odpadami opakowaniowymi w GOZ. 

O tym, jak ważna i oczekiwana była merytoryczna debata na temat reformy systemu Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta, świadczy zainteresowanie listopadowym wydarzeniem. Do udziału w webinarium zgłosiło się ponad 170 uczestników: przedstawiciele Parlamentu RP, reprezentanci Ministerstwa Środowiska i Klimatu oraz Rozwoju, Pracy i Technologii, organizacji samorządowych, branżowych, pozarządowych, naukowcy, aktywiści, dziennikarze, przedsiębiorcy.

Oto najważniejsze konkluzje wynikające z wystąpień i debaty: 
– obecnie obowiązujące regulacje, wynikające ze znowelizowanego w 2018 r. pakietu dyrektyw, stanowią pierwszy krok wyznaczający kierunek dalszych, bardzo głębokich zmian w niedalekiej przyszłości;
– wytyczne dotyczące projektowania opakowań i opłaty modulowanej zostaną opublikowane w najbliższym czasie. Na razie są to dokumenty niewiążące, jednak bardzo prawdopodobne, że konkluzje w nich zawarte zostaną wpisane do projektu nowelizacji dyrektywy ws. opakowań i odpadów opakowaniowych lub opublikowane w formie rozporządzenia, które obowiązuje w każdym kraju członkowskim wprost;
– harmonizacja wymagań w zakresie ROP ma prowadzić do unifikacji systemów i metod kalkulacji oraz raportowania w całej Wspólnocie. Dziś, z powodu różnorodności systemów i algorytmów, dane są nieporównywalne;
– wszystkie kraje członkowskie muszą dostosować swoje systemy do nowych wymagań;
– systemy oparte na mechanizmie daniny publicznej, w tym podatkowe, nie spełniają brzegowych kryteriów wskazanych dyrektywą. Państwa stosujące takie mechanizmy winne są je zreformować, by były zgodne z dyrektywą ramową ws. odpadów;
– mechanizm ROP ma na celu przeniesienie ciężaru odpowiedzialności z mieszkańców i gmin na producentów wprowadzających na rynek produkty w opakowaniach, dlatego powinien być realizowany z ich zaangażowaniem, pod czujnym okiem i kontrolą instytucji państwowych;
– mechanizm ROP nie został stworzony po to, by w bardzo prosty sposób pozyskać dodatkowe źródło finansowania systemu odpadowego. ROP ma na celu poprawę efektywności systemu, jego realną reformę jakościową, która spowoduje, że wprowadzający będą znali całą drogę ich produktu w cyklu życia i będą w stanie reagować szybko, na każdym etapie – od projektowania produktów i opakowań po ich finalne zagospodarowanie (docelowo w procesie recyklingu);
– mechanizm ROP, aby był zgodny ze znowelizowanym art. 8a dyrektywy ramowej ws. odpadów i gwarantował efektywność, powinien być realizowany na podstawie częściowej lub pełnej odpowiedzialności operacyjnej wprowadzających;
– konieczne jest zapewnienie przejrzystości systemu oraz platformy realnego dialogu;
– rekomendacją dla Polski jest wzorowanie nowych rozwiązań na doświadczeniach austriackich.

Opracowano na podstawie materiałów ZP EKO-PAK